Diagnose van neonatale doofheid : vraag aan de TGR van het RIZIV

Vraag om advies gericht op 1 maart 2013 aan de Technische Geneeskundige Raad (TGR) van het RIZIV

Context :

Het RIZIV voorziet geen terugbetaling voor de systematische opsporing (« screening ») van de neonatale doofheid middels de techniek van opgewekt AOE.

Deze opsporing wordt ten laste genomen – gedeeltelijk toch – door de Franse gemeenschap van België, terwijl bepaalde ziekenfondsen het gezinsaandeel terugbetalen…

Als deze test positief uitvalt wordt de pasgeborene naar de NKO doorverwezen en dan mag de verstrekking 258296-258300 in rekening gebracht worden daar men zich hier niet meer in het kader van opsporing situeert, maar wel degelijk in dat van een oppuntstelling van een risicogeval.

“K.B. 2.9.1992″ (in werking 1.11.1992)
” 258296 258300 Onderzoek van de cochleaire werking door registratie van de spontane en/of opgewekte oto-emissies K 30

De verstrekking nr. 258296 – 258300 mag niet worden aangerekend in geval van systematische screening.”

Wat verstrekking 258613 – 258624 betreft, zijn toepassingsregel vordert dat eerst verstrekking 255076 – 255080 uitgevoerd moet worden en dat deze daarenboven een pathologie moet hebben uitgewezen :

“K.B. 30.1.1986″ (in werking 1.7.1986)
” 258613 258624 Hersenpotentialen opgewekt door auditieve stimulatie en/of elektrocochleografisch onderzoek, met protocol en uittreksel van de tracé’s, uitgevoerd bij de pasgeborene K 75

De verstrekking 258613 – 258624 mag slechts worden aangerekend indien de verstrekking 255076 – 255080 is uitgevoerd en een pathologisch resultaat heeft gegeven.

De verstrekking 257795 – 257806 en de verstrekking 258613 – 258624 mogen niet worden aangerekend in geval van systematische screening van de pasgeborenen in het raam van de opsporing van neonatale doofheid.”

“K.B. 2.9.1992″ (in werking 1.11.1992)
” 255076 255080 Gedragsaudiometrie met verslag, met exploratie van op zijn minst drie frekwentiezones bij een kind, jonger dan zes jaar K 20

Voor de verstrekking 255076 – 255080 is een voorschrift waarin het pathologisch risico op doofheid wordt gespecifieerd nodig van de geneesheer die verantwoordelijk is voor het kind.”

“K.B. 2.9.1992″ (in werking 1.11.1992) + “K.B. 6.3.2007″ (in werking 1.5.2007)
“De verstrekkingen 255010 – 255021, 255032 – 255043, 255054 – 255065 en 255076 – 255080 zijn onderling niet cumuleerbaar.”

Echter, talrijke NKO experten verzekeren mij dat « gedragsaudiometrie niet uitvoerbaar is gedurende de eerste levensweken », hetgeen overeenkomt met de neonatale periode.

Als de verstrekking 255076 – 255080 onuitvoerbaar is, dan kan de verstrekking 258613 – 258624 op haar beurt niet aangerekend worden : anders gezegd, een hypoacousie van centrale oorsprong zal dus niet aangetoond kunnen worden middels de opname van opgewekte hersenpotentialen door auditieve stimulatie.

Vragen :

1° Dient de Nomenclatuur niet aangepast te worden op dit punt, bijvoorbeeld door de eerste toepassingsregel van de verstrekking 258613 – 258624 op te heffen (of door de verstrekking 258296 – 258300 te substitueren met de verstrekking 255076 – 255080) ?

2° Mag een NKO, los van de systematische screening, code 257795 – 257806 attesteren bij de pasgeborene ? En indien ja, bestaan er bijzondere omstandigheden (bijvoorbeeld, de onmogelijkheid om de specifieke verstrekking te attesteren) ?

257795 257806 Door auditieve stimulatie opgewekte hersenpotentialen en/of elektrocochleografisch onderzoek met protocol en uittreksel uit de tracés

De verstrekking 257795 – 257806 mag niet worden aangerekend in geval van systematische screening van pasgeborenen in het kader van de opsporing van neonatale doofheid